''De zwarte met het witte hart'', een kleurrijk boek, maar een donkere afloop

''De zwarte met het witte hart" is een roman geschreven door Arthur Japin en komt uit 2002. Het boek laat een deel van de Nederlandse geschiedenis uit de negentiende eeuw zien, waarin er nog sprake was van slavenhandel tussen Nederland en West-Afrika. Het boek is onderdeel van de Grote Lijsters, een literaire reeks voor scholieren van uitgevers Wolters-Noordhoff uit Groningen en Wolters Plantyn uit Deurne. Voordat het echte verhaal begint is er een terugkijk van Kwasi op zijn leven, waarin hij kort zijn leven, zijn vreugdes en zijn verdriet beschrijft.  

In het verhaal worden twee tienjarige, Asantehene prinsjes, meegenomen vanuit Afrika naar Nederland om daar opgevoed te worden. Kwasi en Kwame, de twee prinsjes, worden in Nederland raar aangekeken vanwege hun huidskleur. Ondanks dat proberen ze er toch allebei zo veel mogelijk van te maken. Of toch niet allebei? 

Het boek heeft naar mijn mening een mooi, pakkend verhaal. Ondanks dat het een best dik en lastig boek is, waardoor het soms wat lastiger is om te lezen, heb ik erg van het boek genoten. Sommige delen uit het boek, zoals enkele van de reisverslagen die erin zitten, waren wat minder boeiend om te lezen, maar verder vind ik het boek een echte aanrader.  

Het verhaal begint met een jonge, wakker liggende Kwasi. Hij stoot Kwame aan, wie bij hem op zijn kamer ligt sinds zijn vader is overleden. Op dit moment leven de beide jongens nog in Kumasi, een stad in Goudkust, West-Afrika, waar de Ashanti wonen. Kwasi mist zijn broers Kwabena en Kwadwo. Zij waren door zijn vader meegegeven aan een Engelse gezant. Onder andere door het verdriet dat Kwasi en Kwame delen, worden de neefjes steeds beter bevriend.  

Wanneer op een gegeven moment Nederlanders aankomen in Kumasi, besluit de koning van de Ashanti, de vader van Kwasi, Kwasi en Kwame mee te geven met de Nederlanders. Hier zijn Kwasi en Kwame niet blij mee, maar ze hebben geen keus en gaan mee. 

In Nederland wordt de jongens een hoop geleerd van het Nederlands, het Grieks en nog meer vakken. Beide leren ze snel. De namen van de jongens worden veranderd naar Aquasi en Quame, omdat de namen Kwasi en Kwame niet net genoeg zijn. Kwasi heeft het best naar zijn zin en wil graag nieuwe dingen leren, maar Kwame verlangt al snel naar zijn geboorteland. Ze krijgen hier ruzie over en drijven van elkaar af.  

Later is Kwasi nog altijd aan het studeren, maar Kwame wil nog altijd terug naar zijn geboorteland. Hij is weggegaan en ze communiceren slechts nog via brieven. Als Kwame erachter komt dat hij geen erfgenaam meer is en hij beseft dat hij niks aan alles heeft overgehouden, wordt dat hem te veel en pleegt hij zelfmoord. Wanneer Kwasi dit bericht krijgt is hij erg verdrietig. Kwasi leeft verder een goed leven maar denkt hier nog veel over na. Uiteindelijk is hij het ook die het boek vertelt. 

Al bij al heeft het boek mij zeer aangesproken. Het is aan heel bijzonder, maar ook tragisch verhaal. Er zijn een hele hoop mooie passages in het boek te vinden en het boek laat je veel vragen stellen. Het meest aangrijpende van het boek vond ik om te lezen hoe de twee neven en vrienden uit elkaar dreven en elkaar later toch weer opzochten, ook al was dat niet meer voor lang. Het boek is echt een aanrader. Je hoeft niet geïnteresseerd te zijn in de Nederlandse geschiedenis om veel leesplezier te hebben.  

Geschreven door: Has